تنهایی پر هیاهو

تنهایی پر هیاهو

کتاب تنهایی پر هیاهو اثر بهومیل هرابال با ترجمه پرویز دوائی توسط انتشارات پارس کتاب در 208 صفحه به چاپ رسیده است.

بهومیل هرابال، زاده ی 28 مارس 1914 و درگذشته ی 3 فوریه ی 1997، نویسنده ی اهل چک بود. میلان کوندرا، رمان نویس سرشناس، او را بهترین نویسنده ی معاصر چک می خواند.هرابال در سال 1948 دکترای حقوق گرفت و همزمان با تحصیل، دوره هایی را در سطح دانشگاهی در فلسفه ی ادبیات و تاریخ گذراند اما پس از تحصیل، از مدرک و پیشینه ی تحصیلی اش هیچ استفاده ای نکرد و به قول خودش به یک سری مشاغل جنون آمیز از جمله سوزن بانی راه آهن و راهنمایی قطارها، نمایندگی بیمه، دست فروشی اسباب بازی، کارگر کارخانه ی ذوب آهن و کار در کارگاه پرس کاغذ باطله پرداخت. هرابال در این دوره، یک کارگر/روشن فکر بود. آنچه در آثار هرابال به وضوح به چشم می خورد، آشنایی خیره کننده ی او با ظرایف شغل ها و زندگی افراد در این مشاغل است.بهومیل هرابال در فوریه ی 1997 پس از افتادن از پنجره ی طبقه ی پنجم بیمارستانی در پراگ چشم از جهان فرو بست. گفتنی است که او برای غذا دادن به کبوترها به لب پنجره رفته بود.

تنهایی پرهیاهو  بین سال‌های 1974 تا 1976 نوشته شد و در سال 1976 به صورت زیر‌زمینی و مخفیانه منتشر شد. اما 13 سال بعد به صورت رسمی در چکسلواکی در دسترس عموم قرار گرفت. نشریه «تایمز» تنهایی پر هیاهو را درباره‌ی روحیه خستگی‌ناپذیر مردم چک و بالاتر از آن تاریخچه روحیات انسان در هر کجای دنیا می‌داند.

خلاصه داستان:

هانتا در زیرزمینی که انبار کاغذ باطله است، مشغول خمیر کردن کتاب‌هایی است که اداره سانسور حکومت مرکزی برای او ارسال می‌کند. ولی او شخصیتی متفاوت با کارگران معمولی دارد که فقط دستور را اجرا می‌کنند؛ او کتاب‌های ارزشمند را با خود به خانه می‌برد و با شخصیت‌های آن زندگی می‌کند، به طوری‌که سراسر زندگی و فکر او پر از کتاب شده است. پس از 35 سال زندگی کردن در انبار خمیر کتاب‌ها با پیشرفت تکنولوژی دستگاه‌های جدید وارد بازار می‌شوند و او از طرف رییسش مجبور به تغییر شغل می‌شود اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود...

قسمتی از متن کتاب:

«وقتی چیزی را می‌خوانم، در واقع نمی‌خوانم. جمله‌ای زیبا را به دهن می‌اندازم و مثل آب‌نبات می‌مکمُ یا مثل لیکوری می‌نوشم، تا آن‌که اندیشه، مثل الکل در وجود من حل شود، تا در دلم نفوذ کند و در رگ‌هایم جاری شود.»

«حالا می‌فهمیدم که رمبو حق داشت که گفت:‌ «جنگ روح هم همان‌قدر وحشتناک است که جنگ مسلحانه»، حالا مفهوم واقعی این کلام بی‌رحمانه را در می‌یافتم که «برایتان صلح نیاورده‌ام، شمشیر آورده‌ام.» با دیدار از زیرزمین‌ها و اطلاع از وضع فاضلاب‌ها به خودم تسکین می‌دادم. منی که خلاف اراده‌ام و ناخودآگاه دانش آموخته‌ام، همیشه از این کلام هگل حیرت می‌کردم که می‌گفت:« تنها چیزی که در جهان جای هراس دارد، وضعیت متحجر است، وضع بی تحرک احتضار، و تنها چیزی که ارزش شادمانی دارد وضعی است که در آن نه تنها فرد، که کل جامعه، در حال مبارزه‌ای مدام، برای توجیه خویش است، مبارزه‌ای که به وساطت آن جامعه بتواند جوان شود و به اشکال زندگی جدیدی دست یابد.»

شما می توانید با خرید کتاب تنهایی پر هیاهو از بانک کتاب یکتامهر در سریعترین زمان ممکن آن را درب منزل یا محل کار خود تحویل بگیرید.

تلفن:                                                                                      66403535-021