به عبارت دیگر

به عبارت دیگر

کتاب به عبارت دیگر اثر جومپا لاهیری با ترجمه امیر مهدی حقیقت توسط انتشارات ماهی در 131 صفحه به چاپ رسیده است.

جومپا لاهیری با نام نیلانجانا سودشنا (زاده ی ۱۱ ژوئیه ۱۹۶۷ در لندن) نویسنده آمریکایی هندی تبار است.پدر و مادر لاهیری از مهاجران هندی (بنگالی) بودند که از کلکته به لندن مهاجرت کرده بودند. پدر جومپا کتابدار دانشگاه بود. او در لندن به دنیا آمد، خانواده اش وقتی که وی ۳ ساله بود به آمریکا مهاجرت کردند و به این ترتیب جومپا در رود آیلند آمریکا بزرگ شد. مادر جومپا علاقه مند بود که فرزندانش با فرهنگ بنگالی به خوبی آشنا باشند، از همین رو آن ها اغلب برای دیدن اقوامشان به کلکته می رفتند.لاهیری به کالج برنارد رفت و مدرک لیسانس در رشته ی ادبیات انگلیسی را در سال ۱۹۸۹ دریافت کرد. پس از آن به دانشگاه بوستون رفت و سه مدرک فوق لیسانس در رشته های زبان انگلیسی، نگارش خلاقانه و ادبیات تطبیقی و نیز مدرک دکترا در رشته ی مطالعات رنسانس را از این دانشگاه دریافت کرد.لاهیری در سال ۲۰۰۱ با آلبرتو ووروولیاس-بوش روزنامه نگار ازدواج کرد. آنها دارای دو فرزند به نام های اکتاویو و نور هستند و در بروکلین زندگی می کنند.لاهیری با نخستین اثرش، مجموعه داستان مترجم دردها (۱۹۹۹)، برنده ی جایزه ادبی پولیتزر در سال ۲۰۰۰ شد. همچنین نخستین رمان او به نام همنام (۲۰۰۳) در ساخت فیلمی به همین نام در سال ۲۰۰۷ مورد اقتباس قرار گرفت.

این اثر سفر نویسنده‌ای به دنبال صدایی جدید است و در آن نویسنده شور و اشتیاقش را نسبت به زبان ایتالیایی به تصویر کشیده است. «جومپا لاهیری»، در پس علاقه‌اش به این زبان راهی رم می‌شود و مدتی را در آن‌جا زندگی می‌کند. او برای مدتی فقط به زبان ایتالیایی می‌خوانده و می‌نوشته است تا بتواند آن را به درستی فرا بگیرد. نویسنده این کتاب را در این دوران نوشته است که مملو از اکتشاف و نوآوری است. این نویسنده به دنبال یک حس جستجوگری خودش را در غوطه‌وری کامل قرار می‌دهد تا بتواند از کشفش لذت کافی را ببرد.

قسمتی از متن کتاب:

به مادرم فکر می‌کنم که در امریکا به بنگالی شعر می‌گوید. کم و بیش پنجاه سال پس از مهاجرت، هنوز نمی‌تواند کتابی به زبان خودش پیدا کند.

به یک معنا، من خود به نوعی غربت زبانی عادت دارم. زبان مادری من، بنگالی، در امریکا زبانی بیگانه است. وقتی در کشوری زندگی می‌کنی که به زبان خودت بیگانه به شمار می‌آید، غربتی همواره را احساس می‌کنی. به زبانی مرموز و ناشناخته حرف می‌زنی که هیچ قرابتی با محیط ندارد. این فقدان در درونت فاصله‌ای پدید می‌آورد.

درباره‌‌ی من، فاصله‌ای دیگر و جدایی دیگری هم در کار است. من بنگالی را هم درست بلد نیستم. نمی دانم چطور آن را می خوانند یا حتی چطور می نویسند. وقت حرف زدن به بنگالی ته لهجه دارم. مسلط نیستم و از این رو هميشه میان بنگالی و خودم انفصالی حس کرده ام. در نتیجه، به شکلی متناقض زبان مادری خود را نیز زبانی بیگانه می بینم.

تبعید، دورماندن از ایتالیایی، وجه دیگری دارد. من و ایتالیایی، کم و بیش به محض دیدار یکدیگر، از هم جدا شدیم. شور و حسرتم احمقانه می‌نماید. با این همه، احساسش می‌کنم.

چگونه ممکن است خود را دور مانده از زبانی حس کنم که متعلق به من نیست؟ دور مانده از زبانی که نمی‌دانمش. شاید دلیلش این است که من نویسنده ای هستم که خود را به تمامی متعلق به هیچ زبانی نمی داند.

کتابی می خرم: به خود ایتالیایی بیاموزید. عنوانی است پندآمیز، پر از امید و امکان. انگار آموختن به تنهایی ممکن باشد.

سال ها لاتین خوانده ام و نخستین فصل این کتاب آموزشی را کم و بیش آسان می یابم. می توانم برخی از صرف فعل ها را به خاطر بسیارم و تمرین هایی را حل کنم. ولی سکوت را، تک افتادگی فرایند خودآموختن را، دوست ندارم. به نظرم کاری پا در هوا و غلط است؛ متل یادگرفتن یک ساز موسیقی، بی آن که حتی بنوازی اش.

شما می توانید با خرید کتاب به عبارت دیگر از بانک کتاب یکتامهر در سریعترین زمان ممکن آن را درب منزل یا محل کار خود تحویل بگیرید.

تلفن:                                                                                      66403535-021