بیوه ها

بیوه ها

کتاب بیوه ها اثر آریل دورفمان با ترجمه بهمن دارالشفایی توسط انتشارات ماهی در 208 صفحه به چاپ رسیده است.

آریل دورفمان، زاده ی ۶ می ۱۹۴۲، نویسنده، نمایشنامه نویس، روزنامه نگار و فعال حقوق بشر اهل شیلی و آمریکا است. دورفمن در بوینس آیرس چشم به جهان گشود. کمی پس از تولد آریل، خانواده اش به آمریکا نقل مکان کردند و او ده سال از دوران کودکی خود را در ایالات متحده گذراند. دورفمن به همراه خانواده در سال ۱۹۵۴ به شیلی رفت. او پس از حضور در دانشگاه شیلی در سال ۱۹۶۶ با آنگلیکا مالیناریچ ازدواج کرد و در سال ۱۹۶۷ به شهروندی شیلی درآمد، به همین خاطر از او بیشتر به عنوان نویسنده ای شیلیایی یاد می کنند. از دورفمن تاکنون بیش از ۲۰ عنوان کتاب رمان، شعر، نمایشنامه، سفرنامه، مقاله ی سیاسی و نقد ادبی منتشر شده که به ۳۰ زبان ترجمه شده اند.

کتاب «بیوه‌ها» از توصیفات و فضاسازی‌های بسیار خوبی برخوردار است و خواننده در تمام طول کتاب می‌تواند وقایع را متصور شود. این داستان درواقع یادآور نام افرادی است که در طول تاریخ در میان بازی‌های سیاسی قربانی شده‌اند و زندگی و جانشان را از دست داده‌اند.

این کتاب داستان گروهی از زنان است که شورشی را طراحی می‌کنند؛ زیرا همسران آن‌ها جانشان را در یک جریان سیاسی از دست داده‌اند. اتفاق‌های این داستان در روستایی در یونان سال 1942 رخ می‌دهد، این دورافتادگی و بی‌زمانی و بی‌مکانی داستان نشان از وجود دیکتاتوری در تمام دنیا است. هر کجای این دنیا می‌تواند نظام سلطه‌گر و ظالمی وجود داشته باشد و به مردم آسیب بزند. دیکتاتوری زمان و مکان ندارد و هر کس می‌تواند این کتاب را به سرزمین دیکتاتور زده‌ی خودش شبیه بداند. شخصیت‌های عمده‌ی این داستان زنان هستند و آن‌ها هر روز جنازه‌ی یکی از پسران یا همسرانشان را در رودخانه‌ای پیدا می‌کنند. دولت به این زنان اجازه‌ی سوگواری و مراسم تدفین نمی‌دهد و این زنان روبه‌روی این نظام سرکوبگر می‌ایستند. این داستان زن محور دارای فصل‌های متعدد است که با راوی‌های مختلف نوشته شده است. «سوفیا آنجلوس»، مادربزرگ خانواده یکی از شخصیت‌های اصلی این داستان است که رفتار و عملکردش نشان از شجاعت در مواجهه با ستم‌های سیاسی است.

قسمتی از متن کتاب:

تصویری از پیرزن یک‌دنده پیش چشمش نقش بست. احتمالاً از ساختمان بیرون می‌رفت و چند قدم آن طرف‌تر می‌نشست. بعد منتظر می‌ماند، تمام صبح، تمام بعدازظهر، تمام شب، مثل دفعه‌ی پیش، بی آن که ذره‌ای از جایش تکان بخورد، بی‌حرکت مثل مجسمه، یک تکه آشغال که به‌سختی از جایش جنب می‌خورد. آن پیرزن و همه‌ی پیرزن‌های شبیه او باید می‌مردند، باید مثل سنگ‌های قبرستان بر هم تلنبار می‌شدند.

سروان دو هفته‌ی پیش، وقتی داشت پا به ساختمان می‌گذاشت، چشمش به این زن افتاده بود. بعد دو بار دیگر هم او را دیده بود، یک‌بار موقع بیرون رفتن از ساختمان و یک‌بار هم وقتی داشت دوباره داخل می‌شد. اين شد که بالاخره پرسید:«این پیرزن چه می‌خواهد؟»

«دو روز است اینجاست، جناب سروان. می‌خواهد شما را ببیند.» پیرزن اعتنایی نکرده بود. همان‌طور آنجا نشسته بود، رو به در ساختمان فرماندهی, گوش به زنگ، با لب‌هایی به هم فشرده، غرق شده در لباس سیاهش. انگار تا صبح چشم بر هم نگذاشته بود.

سروان با صدایی بلند، طوری که همه‌ی زیردستانش بشنوند، گفت: «زود رفع‌ورجوعش می‌کنیم.» بعد با لحنی خشن، سرراست، آماده برای حل‌وفصل ضربتی مشکل، پرسید: «چه می‌خواهی؟»

«می‌خواهم پدرم را دفن کنم. پدرم، کارولوس میلوناس.»

شما می توانید با خرید کتاب بیوه ها از بانک کتاب یکتامهر در سریعترین زمان ممکن آن را درب منزل یا محل کار خود تحویل بگیرید.

تلفن:                                                                                      66403535-021