قطاری به مقصد دیروز

قطاری به مقصد دیروز

«قطاری به مقصد دیروز» در سه خط زمانی 1910، 1940  و 1990  جلو می‌رود و حکایت متغیر زمان است. متغیری که باعث می‌شود امروزهای عادی و خسته‌کننده تبدیل به دیروزهایی ارزشمند و دست‌نیافتنی شوند. متغیری که انسان را در هر دوره‌ای فریب می‌دهد که دارد در «دوره‌ی جدید» زندگی می‌کند. وقتی از بالا به بُعد زمان نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم که همه‌ی ما نه در زمان حال که در ماتریسی از گذشته، حال و آینده زندگی می‌کنیم. اتفاقات رمان هم همین واقعیت را تایید می‌کند و این سه خط زمانی علی‌رغم فاصله‌ی چند دهه‌ای، با هم جلو می‌روند.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «خانه به صاحبش زنده است. همه‌ی این وسایل و دیوارها روحشان را از کسی می‌گیرند که در آنجا زندگی می‌کند. تنها کسی که آنها را بشناسد و با آنها زندگی کرده باشد، ارزش زیستن با آنها را می‌فهمد. این رادیو را می‌بینی؟ حتما پدر بارها آن را گردگیری کرده است، ممکن است بارها آن را تعمیر کرده باشد تا بتواند به آن گوش دهد. اما دیگر نه من و نه تو در خانه‌مان رادیو گوش نمی‌کنیم. حتی بود و نبود این رادیو برایمان اهمیتی ندارد.»