منابع نفت و گاز مشترک از منظر حقوق بین الملل

منابع نفت و گاز مشترک از منظر حقوق بین الملل

اشتراك در منابع نفت و گاز میان دو یا چند كشور، یا میان یك كشور و جامعه بین‌المللی در منطقه میان فلات قاره و منطقه بین‌المللی اعماق، شركا را ناچار می‌سازد تا در تحدید حدود منابع و كاوش و بهره‌برداری از آن به قانونمندی روابط خویش مبادرت ورزند و منافع متقابل را از رهگذر تنظیم چارچوب‌های حقوقی مناسب تعقیب نمایند.

طبیعت سیال نفت و گاز، و موقعیت استراتژیك این منابع در دنیای صنعتی امروز، تعیین وضعیت این منابع را از منظر حقوق بین‌الملل قدری حساس و با توجه به ویژگی‌های خاص هر منبع قدری پیچیده می‌نماید.

این موضوع در كشورهایی مثل ایران كه صنعت و اقتصاد آنها بر این منابع اتكا یافته و از منابع نفت و گاز مشترك متعدد با كشورهای هم‌جوار برخوردارند، اهمیتی به مراتب فراوان دارد.

مولف در اثر حاضر كوشیده است تا از رهگذر تجزیه و تحلیل موافقت‌نامه‌های بین‌المللی و رویه‌های موجود، اصول و قواعد مشترك در این زمینه را استخراج و مورد واكاوی قرار دهد.