روان شناسی سیاسی وضعیت ها، اشخاص و قضایا

روان شناسی سیاسی وضعیت ها، اشخاص و قضایا

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «زمانی‌ که درباره تصمیمات حکومتی فکر می‌کنیم فردی را تصور می‌کنیم که پشت میز نشسته و در حال مرور کردن گزینه‌های متعدد است. اغلب نیز تصور می‌کنیم این تصمیمات به شیوه‌ای ایده‌آل و براساس رویکرد انسان اقتصادی گرفته شده‌‌اند و این رهبر فرضی پس از غور و بررسی، گزینه‌ای را انتخاب می‌کند که بیشترین احتمال برآورده‌سازی اهداف سیاسی را دارد. به عنوان مثال، گفته می‌شود رونالد ریگان ظاهرا دوست‌ داشت ورقی کاغذ با فهرستی از گزینه‌ها روی آن به او تحویل داده شود و سپس مربعی را که به گزینه مورد نظرش نزدیک بود علامت می‌زد. ریگان به ندرت سطوح پایین‌تر مدیریتی‌اش را بررسی یا به ندرت یادداشتی طولانی را مطالعه می‌کرد. ریچارد نیکسون نسبت به ریگان اشتهای بیشتری برای اطلاعات داشت و به ظاهر، تصمیم‌هایش را در اطاق بیضی‌شکل دفتر ریاست‌جمهوری و دور از بیشتر افراد کابینه می‌گرفت و شخصیت منزوی‌اش، او را به انتخاب نظامی مدیریتی هدایت نمود که گوشه‌گیری او را تقویت می‌کرد؛ عملی که بسیاری معتقدند به سکوت نهایی او کمک کرد.»