منتقدان فرهنگ

منتقدان فرهنگ

در این کتاب منظور از \"منتقدان فرهنگ\" روشنفکران اهل ادبند. نویسنده در ابتدا تعریفی از این روشنفکران به دست می دهد، سپس نظریه های روشنفکران انگلیس را در باب فرهنگ، هنر، آموزش، دولت و روابط این مفاهیم با هم از نیمه دوم قرن هجدهم تا دوران معاصر بیان می کند. کتاب مجموعه ای است از آرای سه نظریه پرداز مشهور: ماتیو آرنولد، فرانک ریموند لی وس، ریموند ویلیامز و معاصران هر یک از آنها. این کتاب برای علاقه مندان به ادبیات، تاریخ فرهنگ و جامعه شناسی فرهنگ ماخذی ارزشمند است.
فهرست کتاب:
1- درآمد: روشنفکران و اندیشه های آنان
مفهوم فرهنگ
کردار روشنفکران
روشنفکران انگلیس
2- ماتیو آرنولد
دولت
فرهنگ
آموزش
3- معاصران آرنولد
جان استوارت میل
هربرت اسپنسر
توماس هنری هاکسلی
جان راسکین
ویلیام موریس
4- دوره 1890 تا 1920
دهه هزار و هشتصد ونود
جرج برنارد شا
هربرت جرج ولز
سی. اف. جی. ماسترمن
کلایو بل و گروه بلومزبری
5- فرانک ریموند لی وس
تمدن انبوه
فرهنگ اقلیت
مدرسه انگلیسی
6- معاصران لی وس
دیوید هربرت لارنس
توماس استرن الیوت
برتراند راسل
کریستوفر کادوِل
جرج ارول
ریچارد هنری تونی
7- ریموند ویلیامز
دموکراسی و توده ها
فرهنگ
نهادهای فرهنگی
8- معاصران ویلیامز
ریچارد هوگارت
ریچارد وولهایم
جی. اچ. بن توک
آر. اس. پیترز
9- نتیجه گیری: مطالعات فرهنگی موضوع این کتاب بررسی مفهوم فرهنگ است، فرهنگ به معنایی که روشنفکران اهل ادب انگلیس از نیمه دوم قرن نوزدهم تا امروز در باب مهمترین مسائل فرهنگی و اجتماعی. فرهنگ چیست؟ چه تعریفهایی از فرهنگ شده است؟ آموزش چگونه باید باشد؟ دولت و جامعه چه ساختاری باید داشته باشند؟ پاسخ بزرگان اهل ادب انگلیس از حدود 1850 تا کنون به این پرسشها چه بوده است؟ اینها بخشی از پرسشهایی است که در این کتاب به تفصیل و با نقل قولهای لازم و فراوان بدانها پاسخ داده شده است.
در اینجا به طور مختصر دیدگاههای سه تن از بزرگان و روشنفکران انگلیسی که در این کتاب دیدگاههایشان نقل شده را بیان می کنیم:
ماتیو آرنولد: از نویسندگان و منتقدان ادبی در اواسط دوره ویکتوریا بود.

در زمان او آموزش اجباری شایع شده و از اهمیت کلیسا و مذهب کاسته شد. به اعتقاد آرنولد اصل دموکراسی این است که دولت بی طرفی اخلاقی داشته باشد،  دولت تنها مکانیسمی است که می تواند آرمانهای بلند را در جامعه رواج دهد. \"آمریکایی شدن\" مسئله ای بود که او را نگران می کرد؛ آمریکایی شدن به معنی تمایل به ناتمامیت و اعتیاد به ابتذال؛ یعنی جمعیت به قدرت برسد و هیچ آرمان شایسته برای ارتقا یا راهنمایی جمعیت وجود نداشته باشد. او از عامی شدن می ترسید یعنی فرد بدون توجه به تربیت و استعداد خود عقاید خود را هم ارزش عقاید همسایه خود بداند.
طبقه متوسط اگر با آموزش فرهنگ والاتری پیدا کند می تواند به بهترین وجه حکومت کند. او امیدش به طبقه متوسط بود و عقیده داشت باید مدرسه هایی برای آنان تاسیس کرد که صفاتی که مطلوب طبقه ای با فرهنگ است در آنان پرورش یابد. آرنولد از فقدان فرهنگ ذهنی معلمان شکایت می کند و از آنها می خواهد آثار بهترین نویسندگان را مطالعه کنند. تعلیمات رایج انبار کردن اطلاعات است. مرد فرهنگ باید مانند سقراط باشد، سقراط با بی طرفی و آگاهی در برابر مجموعه عقاید و عادات سرمشقی عالی برای جامعه نهاد. فرهنگ به معنای بهترین گفته ها واندیشه ها نیست بلکه اساس فرهنگ بهترین گفته هاست نه غایت آن.

آرنولد میان علوم و ادبیات، ادبیات را انتخاب می کند چون ادبیات به مسائل بیشتری می پردازد و زنده تر است. شعر تفکری عاطفی است و ما را در رسیدن به حقیقت بیش از علومی که متکی بر تفکر منطقی است توانا می سازد. از نظر او آموزش ترویج و ارتقای فرهنگ است، آموزش فرآیند انسان سازی است و هدف آن منطبق با هدف فرهنگ است یعنی جستجوی کمال. آموزش علاقه به ابتذال که خصلت آمریکایی شدن است را از بین می برد. در مقاله ای تعلیمات مکانیکی را که با روشهای طوطی وار بود نقد کرد به نظر او از بر کردن باید تبدیل به تعلیم ادبیات شود. معتقد بود آموزش ابتدایی اهمیت اساسی در انسانی کردن توده ها دارد و مقدمه پیدایش فرهنگ است.
فرانک ریموند لی ِوس: او آمریکا را مظهر بسیاری از جنبه های جامعه صنعتی می دانست که به آنها بدبین بود. مسئله مهم برای او در جامعه انبوه، پایین آمدن معیار کیفیت زندگی و ذوق زیبا شناسی بود.

تولید انبوه نه تنها کالاهای مادی را هم سطح و استاندارد کرده بلکه به قلمروهای دیگر کشیده شده، فیلم و تبلیغات جنبه زیان بار هم سطح کردن است. لی وس سینما را هنر نمی دانست.
تصور لی وس از جامعه ارگانیک این امکان را می داد تا تصویری ملموس از کیفیت نوعی از زندگی دهد که به نظر او برای جامعه ما ضروری بود. تنها راه احیای جامعه را استقرار نظامی از برگزیدگان یا ساختارهای مبتنی بر الیگارشی است که بر اساس آن کارکرد اجتماعی گروههای معینی را بتوان حفظ کرد و روشنفکران در آن نقش خاص و قوی دارند. به نظر لی وس برای بررسی و نظارت بر گروه نخبگان به وجود یک کانون فرهیخته قوی در جامعه نیازمندیم. لی وس هدف از آموزش را حفظ و نگهداری سنت فرهنگ انگلیس دانسته و دانشگاهها محرکان اصلی این جریان هستند. دانشگاهها باید چیزی بیش از سمبلهای سنت فرهنگی باشند. آنها باید نیرویی باشند موثر و با منزلت و سهمی که در حیات کشور دارند با نفوذی بزرگ اعمال کنند.
ریموند ویلیامز: به نظر او مفهوم توده ها مخلوق آگاهی نخبگان جامعه است و در واقع توده ای در کار نیست، توده ها فقط افراد دیگر هستند مفهوم توده ها بازتاب سازمان سلسله مراتبی جامعه است؛ اکثر مردم یا توده ها تحت فرمان حکومت و مراقبت برگزیدگانی هستند که برگزیده شدن آنها ممکن است موروثی باشد یا نباشد.

مفهوم توده ها تکرار مفهوم بازار است، نفوذ توده ها در جامعه نه از طریق سهیم بودن در تصمیم گیری بلکه از طریق تقاضاهای آنان از بازار و بیان اولویتهای آنان است. شکل تقاضاها فرصتی به برگزیدگان می دهد که در احوال توده ها برای نظارت بر خواستاه و نیازهای آنان مطالعه کنند. به نظر ویلیامز توده ها فاعل اعمال سیاسی هستند نه موضوع اعمال سیاسی. فرهنگ توده فرهنگ مردم عادی نیست بلکه فرهنگ مردمان محروم از میراث گذشته است. او جامعه را اساسا نظام تبادل آرا می داند؛ در دموکراسی نظام تبادل آرا باید نظامی باز باشد و مردم آزادانه بتوانند مبادله  افکار کنند. به نظر او در قرن 19 مردم به مطبوعات ارزان قیمت، محافل انتخاباتی، سالنهای عمومی دسترسی بیشتری داشتند اما امروز دسترسی عمومی بسیار کم شده و هزینه دارد.
ویلیامز به نظامهای آموزشی و ارتباطی توجه می کند و اینکه چگونه این نظام قالبهای مسلط فکری و ارزشهای بنیادی خود را به افراد جامعه انتقال می دهند و این نظام امکان بالقوه آن را دارند که مبنایی برای تکوین فرهنگ مشترک فراهم آورند.

به نظر او نیاز داریم نهاد آموزش خصوصی را که به تقسیم طبقاتی در اجتماع تداوم می بخشد براندازیم، نیاز داریم نظام به واقع جامعی برای کودکستان، دبستان و دبیرستان پدید آوریم که هدف آن تربیت افراد لایق باشد و با نظام موجود که ساختار طبقاتی دارد و موجد نابرابری توقعات و دستاوردها می شود، قطع رابطه کند.
ویلیامز در مورد آموزش توصیه هایی می کند: اگر بناست فرهنگ مشترک داشته باشیم باید کمتر بر سخنرانی های مدرسه ای تاکید کنیم و یاد بگیریم بدون مفروض گرفتن صدق گفته های خود به دیگران گوش دهیم. در کلاس درس بیان خلاق، فعالیتی جدی تلقی می شود نه نوعی سرگرمی. باید تجربه مستقیم و بحث درباره تمام هنرهای معاصر تشویق شود و باید درباره نهادهای ارتباطات جمعی آموزش داده شود. در نهایت به عقیده ویلیامز آموزش باید به همه آثار فرهنگی نگاه انتقادی داشته باشد.

برای خرید آنلاین  کتاب از فروشگاه اینترنتی ما دیدن فرمایید.

کتاب منتقدان فرهنگ به نویسندگی لزلی جانسون و ترجمه ی ضیاء موحد منتشر شده توسط انتشارات طرح نو در سایت یکتا موجود می باشد. شما می توانید کتاب موردنظر خود را به صورت تلفنی66403535 سفارش داده یا در سایت ثبت سفارش نمایید.

7549