بانوان ماه

بانوان ماه

کتاب بانوان ماه اثر جوخه الحارثی با ترجمه محمد حزبائی زاده توسط انتشارات کوله پشتی در 176 صفحه به چاپ رسیده است.

جوخه الحارثی متولد 1978، نویسنده و استاد دانشگاه در عمان است. او که مدرک دکتری خود را در رشتۀ ادبیات عرب از دانشگاه ادینبرا اسکاتلند اخذ کرده است، اکثر داستان‌هایش به زبان انگلیسی ترجمه می‌شوند. او نخستین نویسنده عرب زبانی است که توانسته افتخار کسب جایزه من بوکر را به خود اختصاص دهد. الحارثی در زمینه ادبیات کودک نیز آثاری دارد.

این اثر قصه‌ی تاریخ و مردمان فعلی کشور عمان است که در کالبد عشق‌ها و جدایی‌های یک خانواده به تصویر کشیده شده است.

داستان بانوان ماه (سیدات القمر) در روستای عوافی عمان و در زمان استعمار و حضور انگلیسی‌ها در عمان رخ می‌دهد. این رمان به لحاظ زمانی خطی است و طی چندین سال روایت می‌شود. فضای کلی داستان، زندگی چند خانوادۀ عمانی، با محوریت سه خواهر به نام‌های مایا، اسما و خوله است. تعدد شخصیت‌های داستان و توصیف هوشمندانۀ هر شخصیت، به باورپذیری و ارتباط شما با فضای قصه کمک شایانی می‌کند. طرح پرسش‌هایی بنیادین که جوخه الحارثی (Jokha Alharthi) از زبان شخصیت‌های اصلی بیان می‌کند، ضمن پرداختن به شرایط اجتماعی - سیاسی عمان در آن دوران، این رمان را به اثری جذاب تبدیل کرده است که در طی خواندن آن تنها با یک درام خانوادگی مواجه نیستیم؛ بلکه نویسنده تصویری همه جانبه از تأثیر شرایط و عوامل اجتماعی و محیطی بر یکدیگر را به ما ارائه می‌دهد.

قسمتی از متن کتاب:

سالمه و عیالِ مؤذن بغل‌دست مایا که خاموش به دختر شیرخوارش نگاه می‌کرد، غرق اختلاط و صحبت‌های شاخه‌به‌شاخه شدند. عیال مؤذن مدت‌ها پیش از سمائل کوچ کرد و اسمش هم بعد از اینکه همۀ مردم به او عیال مؤذن گفتند فراموش شد. اسماء کنارشان نشست. «مامان گوش کن، باید این ترکیب رو برای میا درست کنی درست همون‌طور که مؤلف کتاب فاکهۀ ابن‌السبیل گفته ترکیب شده از... » سالمه خندید و توی حرفش رفت. «من نیازی به کتابای طب و دکترا ندارم که یادم بدن چی برای دخترم درست کنم... من بدون اینکه کسی چیزی یادم بده، پنج‌تا بچه بزرگ کردم... چشات از این کتابا می‌زنه بیرون... پاشو بهمون قهوه بده.» اسماء گفت: «میا! بیا، پزشکی جدید ثابت کرده که خرما برای زن زائو مفیده همون‌طور که توی قرآن هم اومده وقتی بانو مریم نخل رو تکان داد و رطب تازه روی سرش ریخت.» اسماء کلمۀ «رطب» را شش‌دانگ تلفظ کرد تا به رخ عیال مؤذن بکشد، اما مادرش دستش را محکم کشید. «کاری به کار میا نداشته باش... خودش تنها می‌خوره.» اسماء گفت: «چرا؟» عیال مؤذن خفه گفت: «چون نجاست داره... جائز نیست هم‌سفرۀ دیگران بشه.» اسماء توی هم رفت، یقین داشت حدیثی از پیامبر هست با این مضمون که زن در همۀ حالت‌ها در خوردن و نوشیدن قاطی مردم می‌شود، اما در محضر عیال مؤذن نمی‌توانست چیزی از دین بگوید.

شما می توانید با خرید کتاب بانوان ماه از بانک کتاب یکتامهر در سریعترین زمان ممکن آن را درب منزل یا محل کار خود تحویل بگیرید.

تلفن:                                                                                      66403535-021