پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد

کتاب پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد اثر ریچارد براتیگان با ترجمه حسین نوش آذر توسط انتشارات مروارید در 172 صفحه به چاپ رسیده است.

ریچارد براتیگان نویسنده و شاعری آمریکایی بود. براتیگان در تاکوما واشنگتن به دنیا آمد. او در بیست سالگی، شیشه ی پاسگاه پلیس را با سنگ شکست و یک هفته را در زندان گذراند و بعد به بیمارستان دولتی آرگون تحویل داده شد. براتیگان به تشخیص پزشکان، به خاطر ابتلا به جنون جوانی پارانوئیدی در بیمارستان، تحت شوک درمانی و مراقبت ویژه قرار گرفت و پس از مرخص شدن، به سان فرانسیسکو رفت. این زمان، دوران اوج جنبش بیت بود و نویسندگان و شاعران سرشناس این جنبش در این شهر فراوان یافت می شدند. براتیگان تحت تأثیر این جنبش قرار گرفت و نخستین مجموعه شعرش را در بیست و یک سالگی منتشر کرد. او یک سال بعد، در بیست و دو سالگی، با ویرجینیا دیون آدلر ازدواج کرد و سه سال بعد در ۲۵ مارس ۱۹۶۰ دخترش ایانت به دنیا آمد. براتیگان در تابستان ۱۹۶۱ به همراه همسر و کودک خردسالش به آیداهو رفت و زندگی در چادر کنار رودخانه های پر از قزل آلای آنجا را تجربه کرد و رمان «صید قزل آلا در آمریکا» را نوشت. این رمان شش سال بعد در سال ۱۹۶۷ منتشر شد و براتیگان را که در فقر مطلق به سر می برد و حتی در تأمین غذای روزانه دچار مشکل بود، از نظر مالی نجات داد.

این رمان آخرین کتابی است که از ریچارد براتیگان دو سال پیش از مرگ او منتشر شد. جهان این داستان هم مانند داستان های براتیگان در نخستین دوره ی آفرینش ادبی اش یک جهان اساطیری است. این داستان از رمان های تلفیقی براتیگان و از برخی لحاظ داستان کاملا سینمایی است. براتیگان در این داستان تلاش می کند از دریچه ی چشم یک مرد چهل و دو ساله که وقایع کودکی اش از پنج سالگی تا دوازده سالگی را مرور می کند سال های پس از جنگ جهانی دوم در آمریکا را بازآفرینی کند. زبان داستان هم مانند شخصیت راوی چندپاره است. گاهی به سادگی زبان یک کودک پنج ساله و گاهی به تلخی گفتار یک مرد آمیرکایی سرخورده ی چهل و دو ساله است که کودکی اش در دوازده سالگی در اثر یک واقعه ی خشونت آمیز به پایان می رسد.

قسمتی از متن کتاب:

خبرنگار تراژدی تا حد مرگ کسالت‌آور زندگی این شخص را قطع می‌کند. باید توجه داشت که این شخص مرد چندان زیبایی نبود. از این رو نامزدش تنها به این دلیل به او اعتنا می‌کرد که در روز شانزده ساعت کار می‌کرد و همبرگر سرخ می‌کرد و هر چه را که درمی‌آورد به پای او می‌ریخت. آیا هرگز پیش آمده است که در حین طبخ همبرگر شاد باشید؟

آشپز مکزیکی: بله. وقتی شیفتم داره تموم می‌شه و آخرین همبرگر رو سرخ می‌کنم و بعدشم با کسی قرار ملاقات دارم، از ته دل خوشحالم. چون کارم داره تموم می‌شه و می‌تونم بعدش یک خرده خوش بگذرونم.

موفق شدم قبل از اینکه در جنگ جهانی دوم هواپیماهای ژاپنی جزیره‌ی کواجالان رو پیش از آماده شدن صبحانه توسط این شخص بمباران کنند، سر و ته این مصاحبه را هم بیارم. عملا سس چیلی‌ش هم بلاتکلیف موند. وقتی داشتم از رستوران بیرون می‌اومدم، شک کرد. گفت: این مصاحبه کی حالا چاپ می‌شه؟

گفتم: همین روزها

گفت: مطمئن‌ئید که مردم واقعا این قدر به همبرگر علاقمندن؟

گفتم: این روزها مردم عاشقِ دلخسته‌ی همبرگرن.

گفت: نمی‌دونستم.

گفتم: اگه همین طور به همبرگر سرخ کردن ادامه بدین، یه روز معروف می‌شید.

-به خاطر همبرگر سرخ کردن معروف می‌شم؟

مگه قبل از اینکه چارلز لیندبرگ از اقیانوس اطلس عبور کنه، کسی اسمش رو شنیده بود؟

شما می توانید با خرید کتاب پس باد همه چیز را با خود نخواهد برد از بانک کتاب یکتامهر در سریعترین زمان ممکن آن را درب منزل یا محل کار خود تحویل بگیرید.

تلفن:                                                                                      66403535-021