اینجا شب هایش بلند است

اینجا شب هایش بلند است

این رمان از روز تولد زنی شروع می‌شود که در آستانه ۳۴ سالگی قرار دارد و گرفتار ملال این سن و سال شده است. به موازات داستان این زن، قصه دیگری هم روایت می‌شود و با آن پیش می‌رود. کامیار در بخشی از رمان از تجربه تماشای فیلم و نسبت آن با عشق پرداخته و از تجربیات سینمایی خود هم بهره برده است. این رمان به‌تازگی توسط انتشارات کتاب کوله‌پشتی منتشر شده است.

بهمن کامیار، کارگران و فیلم‌نامه‌نویس است که در کارنامه خود کارگردانی فیلم‌های «در وجه حامل»، «مرداد»، «نیم» و «بیداری» را دارد و تهیه‌کنندگی فیلم‌های «سد معبر»، «کارت پرواز» و «نیم» را نیز بر عهده داشته است.

« یادم نیست شب به کجا رسیده بود که خوابیدم، اما چشم که بازکردم می‌دانستم امروز پایانی ا‌ست بر یک بیماری مزمن که در این فصل دچارش می‌شوم. من امروز سی‌وچهار ساله می‌شوم. چند سال ا‌ست نه از تقویم، که از حال درونم می‌فهمم تولدم نزدیک است. دستگاه گوارشم تنبل می‌شود و حالم تنبل‌تر. به خودخوری می افتم. چنبره می‌زنم در کنج اتاق.

ساعت‌ها می‌گذرد. جُم نمی‌خورم. نگاهم بیش از هرزمان دیگری به نقطه‌ای از خانه، قابی بر دیوار یا اصلاً به هیچ‌چیز، خیره می‌ماند. حساب همه‌چیز از دستم خارج می‌شود. حتی توان ندارم وعده‌های روزانه‌ام را به‌ترتیب برگزار کنم.

امسال هم مثل هرسال از هفته پیش شروع شد و دیشب به اوج رسید. یاشار هم که حال مرا دید دو قرص دورنگ بالا انداخت و خوابید. نفهمیدم از وقتی خوابید تا خوابم بُرد چقدر گذشت، اما صدای باران تمام مدت حضور داشت.»