دعاوی ایران در دیوان بین المللی دادگستری
پس از تاسیس دیوان دایمی حكمیت بین‌المللی در سال 1900 (به موجب یكی از عهدنامه‌های كنفرانس اول صلح لاهه در سال 1899)، در
جامع ملل برای اولین‌بار، سازمان قضایی و دایمی و بالقو? جهانی به نام دیوان دایمی بین‌الملل دادگستری تاسیس شد. قصد بنیانگذاران
دیوان این بود كه دولت‌ها به منظور حل و فصل اختلافاتشان به جای رویكرد زور و توسل به جنگ یا حتی تقاص یا عمل متقابل، كه در واقع به
گونه‌ای اغمال عدالت شخصی بود، به دیوان دایمی بین‌المللی دادگستری به عنوان مرجع ثالث مراجعه نمایند. بنابراین وجود دادرسی
بین‌المللی از بروز وضعیت هرج و مرج مطلق در عرص نظام بین‌المللی جلوگیری می‌نماید. در مجلد دوم از مجموع«دادرسی‌های بین‌المللی
دیوان بین‌المللی دادگستری» ضمن طرح و بررسی برخی از مسائل روز دیوان بین‌المللی همانند فراوانی دادگاه‌های بین‌المللی و چندپارگی
حقوق بین‌الملل، دیوان و اصلاحات ملل متحد و عملكرد دیوان در آخرین پروند ایران نزد آن (سكوهای نفتی) و گزیده‌ای از آراء تاریخی و با
اهمیت دیوان به همراه اسناد و كتابشناسی مربوط به این ركن قضایی بین‌المللی آمده است."
دعاوی ایران در دیوان بین المللی دادگستری
| ویژگی ها | |
|---|---|
| ناشر: | دانشگاه تهران |
| نویسنده: | داود آقایی - یونس علاقه بند حسینی - امین قنبری امیرهنده |
| برند |
موسسه انتشارات دانشگاه تهران
|
