توسعه پایدار

توسعه پایدار

اگرچه «توسعه پايدار» به آرماني جهاني بدل شده است، اما دستيابي به آن، نيازمند بازشناسي و بازانديشي مفاهيم و بايسته هاي هم گرا با اين پنداره زيست گرايانه است.

ازاين رو، بخش گسترده اي از اين نگاشته، مفهومي است؛ چراکه هدف اين جستار، افزون بر بازکاوي مفاهيمي همچون «سرمايه اجتماعي» و کژراه هايي که روايت کنوني توسعه مي پيمايد، پافشاري بر نقش نهادهاي توليد دانش و بايسته هاي بنيادين ماهيت دانشي است که مي تواند بر کميت و کيفيت سرمايه اجتماعي و درنهايت، بر توسعه پايدار، اثرگذار باشد.

مفهوم پردازي و بهره گيري از رويکردي تحليلي و نقادانه، نيازمند بازنگري نظام مند، تحليلي و نقادانه است که بخشي از روش شناسي اين نگاشته را پوشش مي دهد و موجب دگرنويسي در سبک آن نيز شده است؛ اما پويشي در زيست تجربه هاي نهادهاي بين المللي و برخي از کشورهاي پيشرو، جنبه عملي تر بدان بخشيده است.

بحث و جمع بندي، بر پايه بنيان هاي نظري و زيست تجربه ها نگاشته شده است و بر کيفيت، تناسب آموزش، بايسته هاي مفهومي و رويکردهاي نوين آموزش آينده پاي مي فشارد؛ مفاهيمي که بازتاب آن در سرمايه اجتماعي شهروندان، مي تواند مسير توسعه پايدار را هموار سازد.