ماه منیر و خوب چهره
ماه منیر و خوب چهره داستانی است متاخر از گنجینه ادب غنایی فارسی در شبه قاره هند و روایت دلباختگی ماه منیر،فرزند عرب شاه، به خوب چهره ، دختر ابونصر بازرگان است که داستان پردازی ناشناس آن را به زبانی ساده،نگاشته است.
در این روایت عاشقانه هفت داستان مستقل نیز از زبان ماه منیر و خوب چهره خطاب به یکدیگر نقل شده که شامل مضامینی چون جوانمردی، وفاداری در عشق و نکوهش مکر زنان است.
خلاصه کتاب:
پادشاهی به نام عرب شاه از غم فرزند به دعای پیرمراد بخش سرانجام صاحب پسری به نام ماه منیر میشود.
هم زمان ابونصر بازرگان نیز در همان ولایت به دعای هما پیر صاحب دختری به نام خوب چهره را در بغل میگرد.
ماه منیر پس از مدتی تحصیل نزد پیر به دیدار والدین می رود، اما در راه با مشاهده ی خوب چهره دل باخته ی او میشود و به دستیاری خوب لقا پسر پیر و مادرش با خوب چهره در منزلی به بزم می نشیند.
مدتی بعد ابونصر دختر را با خود به سفر میبرد، اما خوب چهره در دریا ناپدید می شود و در اقلیمی دیگر با پادشاه ان جا دیدار کرده و به سبب اشتیاق پادشاه نزد او می ماند.
ماه منیر و خوب چهره
| ویژگی ها | |
|---|---|
| تعداد صفحه: | 270 |
| سال چاپ: | 1400 |
| قطع: | وزیری |
| ناشر: | سخن |
| نوع جلد: | گالینگور |
| نویسنده: | میلاد جعفر پور، احسان احمد |
