ضد روش

ضد روش

خانواده به عنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماعی همواره در طول تاریخ و در همه جوامع از جایگاه و اهمیت خاصی برخوردار بوده است. نظام اجتماعی در معنای عام آن و اخلاق آرمانی همواره در صدد حفظ رویکردی محافظه کارانه نسبت به این نهاد بوده است. اما با وجود همه رهیافت های محافظه کارانه نسبت به این نهاد، خانواده طی یک قرن اخیر در بسیاری از جوامع با تفاوت های زمانی اندک تغییرات ساختاری و کارکردی و معنایی گسترده و ژرفی را تجربه کرده است. تغییر و تحولات خانواده در جوامع در حال توسعه عمدتا\" ناشی از عوامل و عناصر تحول زای متفاوتی بوده که در بسیاری موارد تحت عنوان نوسازی موسوم است. درک و بررسی این تغییر و تحولات نیازمند مطالعاتی روش مند با پشتوانه های نظری قوی و مبتنی بر اتخاذ رویکردی پارادایمی و منسجم است. پارادایم های اثبات گرایی تفسیر گرایی انتقادی فمینستی و پست مدرن پارادایم های فکری مسلط و رایج در علوم اجتماعی معاصر هستند که هر یک با رویکردی خاص پدیده مورد نظر مطالعه قرار می دهند. در این میان پارادایم تفسیرگرایی رویکرد نگاه از درون یا امیک را دنبال می کند. این پارادایم بر خلاقیت انسان و توانایی های معناساز وی تأکید داشته و او را سوژه ای فعال و بازاندیش در زندگی روزمره می داند که در فرایند تعاملات اجتماعی در جهان زندگی روزمره با یکدیگر معانی بین ذهنی را شکل داده و مدام سازوکارهای اجتماعی را تولید و باز تولید کرده تغییر داده و تفسیر و بازاندیشی می کنند. در چنین رویکردی می توان معانی بین ذهنی کنشگران را تفهم کرده و از نظر معنائی بازسازی نمود.