حقوق بین الملل عمومی

حقوق بین الملل عمومی

متداول ترین روش ایجاد قواعد بین المللی انعقاد معاهدات است. هرچند برای این موضوع واژگان متفاوتی به کار می رود اما معنی و محتو.ی یکسانی مدنظر است. البته این سخن به معنای نادیده گرفتن ظرایف تمایزات مفهومی که در عالم واقع نیز مصداق دارند، نیست. برای شروع بررسی ناگزیریم که معنایی کلی هر چند نقدپذیر از معاهده در نظر بگیریم و در طی بحث کم کم و قدم به قدم آن را اصلاح و تکمیل نماییم بطور کلی قرارداد یا واژگان هم خانواده با آن کاشف از اجتماع اراده دو یا چند سوژه بین المللی دارد که منافعشان را تحت حاکمیت قواعد بین الملل قرار می دهند. در تعریف فوق ابتدا اهمیت و برجستگی خصوصیت و ویژگی غالب جامعه بین المللی مطرح می شود. بنابراین برای درک اصل معاهدات بین الملل و فروعات آن نیازمند درک منطق درونی جامعه بین الملل و روح حاکم بر آن هستیم. در مقطع ابتدایی و اولیه منطق حاکم بر معاهدات بین الملل اصل آزادی کشورها بود و از این رو در قبال موضوعات اصلی مربوط به معاهدات نظیر انعقاد شرکت محتوا تفسیر و پایان این اصل اعمال می شد. اما این منطق و خصوصیت دوران اولیه به تدریج دچار سستی و تزلزل شد و دوران دیگری نضج گرفت که البته پیوندهایی هم با گذشته دارد. خصوصیات غالب این دوره شامل مواردی است چون: محدود شدن آزادی پیشین برجسته تر شدن ارزشهای جهانی و... بر این اساس در دوران ثانویه خصوصیات دوران پیشین کاملا\" وجود ندارد و کاملا\" نیز از بین نرفته است، پس حکم کلی و ثابتی به نفع یکی از ویژگی ها نمی توان صادر کرد.