ایران در زمان ساسانیان

ایران در زمان ساسانیان

از زمان بسیار قدیم ایرانیان جامعه ی دودمانی تشکیل داده بودند ، که از حیث تقسیمات ارضی مبتنی بر چهار قسمت بوده ، از این قرار :

قوم ایرانی خود را آریا می نامید و اصطلاح نژادی و جغرافیایی ایران ( بایاء مجهول ) ، ایران کنونی مشتق از آن است .

در ایران غربی اساس و قاعده دودمانی جامعه تا حدی در زیر قشری ، که از تمدن بابلی اخذ و اقتباس شده بود ، پنهان بود . شاهنشاهی هخامنشیان دنباله سلطنت های آشور و بابل و عیلام به شمار می رفت . روش دستگاه سیاسی این سلسله همان بود ، که پادشاهان بابل و ماد داشتند و بعد در نتیجه کاردانی و کفایت و تدبیر سیاسی کوروش و داریوش به کمال رسید . اما تشکیلات دودمانی معذلک از میان نرفته و در سرزمین مادها و نیز در پارس باقی بود .

از زمان بسیار قدیم رئیس طایفه و رئیس کشور به عنوان اجزاء لازم دستگاه تشکیلات دودمانی وجود داشتند ، ولی وظیفه و اختیارات آن ها درست معلوم نبود و دستخوش تغییرات می شد . به هر حال این دو رئیس در برابر قدرت محلی که در دست روسای دوده ها متمرکز بود مقام قابل اعتنایی نداشتند مکر به طور استثناء در تشکیل مملکت مقام رئیس کشور را شاهنشاه خود به عهده گرفته ، چنان که سلاطین هخامنشی خود را در کتیبه های خویش خشایثی دهیو نام یعنی شاه ممالک خوانده اند و شهربانان که نماینده شاهنشاه بودند جانشین روسای طایفه شدند .

برای مشاهده و خرید کتاب ایران در آستانه سقوط ساسانیان کلیک کنید .