نقشه هایت را بسوزان

نقشه هایت را بسوزان

از حسن تصادف ، توی دو خانه آخر خیابان ما دو بیوه زن زندگی می کردند که شوهرهایشان را در نسل کشی های اروپای شرقی از دست داده بودند .

بابام به آن ها می گفت بوهمی. به هر کسی که سفید بود و لهجه داشت ، می گفت بوهمی . هر وقت یکی از این بوهمی ها را می دید ، کلمه  « در » را به زبان چک و با تلفظ غلط به او می گفت . هیچ کدام از بوهمی ها چک نبودند ولی هر دو آدم های مودبی بودند ؛ برای همین وقتی بابا به آن ها می گفت « در » به گرمی جواب می دادند ، انگار نه انگار مدام حرف مزخرفی را تکرار می کرد.

خانم پولتوی ، بوهمی چاق و چله تر ، دوران جنگ را توی دخمه ای گذرانده بود ، و یک دانه سیب زمینی روزانه اش را با پنج تا دختر عمو و پسر عمو قسمت کرده بود . در نتیجه تلخ بود  و شکمو ؛ و از فضاهای بسته وحشت داشت.

اگر کنارش می ایستادی و چیزی می خوردی ، لقمه هایت را می شمرد. همیشه سیاه می پوشید . می گفت کلیسای کاتولیک فاحشه ی جواهر نشانی است که خون فقرا را می مکد. می گفت آمریکا بچه ننری است که از بدبختی و مصیبت خبر ندارد . وقتی  توپمان می افتاد توی حیاطش ، آن را بر می داشت و مثل اردک تاتی تاتی می رفت توی حیاط پشت خانه اش و پرتش می کرد توی معدن سنگ.

خانم هوپانلیتسکی برعکس ، لاغر بود و سرزنده و با سیم پیپ پاک کن حیواناتی درست می کرد.

برای مشاهده و خرید کتاب مشقتهای عشق کلیک کنید.