درخت سوخته در باران

درخت سوخته در باران

درخت سوخته در باران، گزارشی است منظوم از دعای ابوحمزه ثمالی. ناصر حامدی در این کتاب، فرازهایی از دعا را انتخاب کرده و در حال و هوای آن فراز چند بیتی سروده. در مقدمه کتاب به قلم سید مهدی شجاعی میخوانیم: برای این‌که وقت عزیزتان را تلف نکنم، بی‌مقدمه و تعارف و تکلّف می‌روم سر اصل مطلب: این کتاب آقای ناصر حامدی یعنی «درخت سوخته در باران» چند خصیصه یا ویژگی دارد که با هم و در کنار هم بودنشان باعث شیرین و دلنشین شدن کتاب می‌شود. ۱ـ بنیان کتاب بر اساس مناجاتی از حضرت امام زین‌العابدین (ع) شکل گرفته که راوی آن ابوحمزه ثمالی است. این مناجات ـ مثل همه دعاهای دیگر حضرت سجّاد ـ مصداقی بارز و روشن از معجزه و کرامت است. شخصیتی با آن عظمت که سید و سالار ساجدان است و فخر و زینت عبادت‌گران، در زمزمه‌ها و مناجات‌هایش با خدا، چنان سخن بگوید و چنان سخنان بگوید که طی قرون متمادی، انسان‌های مختلف با همه تفاوت‌های ذاتی و عَرَضیشان و با همه تنوع و دگرگونی در بینش‌ها و نگرش‌ها فرهنگ‌ها و درجات و مراتبشان، در قبال آن به احساسی مشترک دست پیدا کنند و آن را زبان حال خود در پیشگاه خالق و معبودشان بیابند.