زنی بر پشت لاک پشت ها

زنی بر پشت لاک پشت ها

تو یه صبح دوشنبه ی اوایل ماه دسامبر برگشتم مدرسه . مطمئن نبودم داروی جدید داره اثر می ذاره یا نه ، اما در خوردنش هم تردیدی نداشتم . احساس آمادگی می کردم و انگار به دنیا برگشته بودم . شاید اونی که برگشته بود خود قدیمی م نبود ، اما باز هم من بود .

مامان با ماشین خودش بردم مدرسه . هارولد تو تصادف کاملا له شده بود و حتا اگه این طور نبود هم از رانندگی وحشت داشتم .

مامان پرسید : \" هیجان زده ای یا عصبی ؟ \"

موقع رانندگی هر دو دستش رو به شکل ده و ده دقیقه ؛ روی فرمون نگه می داشت.

گفتم : \" مضطرب \"

\" معلم ها و همه ی دوستات درکت می کنن ایزا. فقط دلشون می خواد حالت خوب باشه و صد در صد ازت پشتیبانی می کنن و اگه این کار رو نکنن خودم له شون می کنم .\"

لبخندی زدم : \" آخه همه می دونن چی شد . این که اون جوری خل شدم و این ها .... \"

گفت : \" آخه عزیزم کی گفت تو خل شدی . تو همیشه همین قدر خل بودی \"

این بار خندیدم و دستش رو دراز کرد و مچم رو آروم فشار داد .