پایان جهان آن گونه که آن را میشناسیم

پایان جهان آن گونه که آن را میشناسیم

امانوئل والریشتاین ابتدا، هنگام نوجوانی، در نیویورک و به سبب علاقه ای که به جنبش ضداستعماری هند داشت به مسائل جهانی گرایش پیدا کرد. پس از آن، این علاقه را در دانشگاه کلمبیا پیگیری کرد و تحصیلات دانشگاهی خود را در سال 1959 در همین دانشگاه به پایان رساند. بعد از آن، به دانشگاه مک گیل رفت و تا سال 1971 در این دانشگاه تدریس کرد. امانوئل والرشتاین بین سال های 1976 تا 1999 در مقام استاد ممتاز جامعه شناسی دانشگاه بینگامتون فعالیت می کرد و سرانجام، در سال 1999 بازنشسته شد. رئیس کمیسیون گولبِن کین (Gulbenkian Commission) در دهه ی 90 با هدف بازسازی جامعه شناسی و ریاست انجمن بین المللی جامعه شناسی بین سال های 1994 و 1998، نمونه هایی از مهم ترین فعالیت های اجرایی او بوده است. پس از آن، ریاست مرکز مطالعات اقتصادی، تاریخی و فرهنگی فرناند برودل را تا سال 2005 به عهده داشت. امانوئل والرشتاین را به عنوان استاد مهمان به بسیاری از دانشگاه های جهان دعوت کرده اند. به علاوه، مدارک افتخاری بسیاری به وی اهدا شده است.
کتاب« جهان آن گونه که می شناسیمش» سخنی درباره ی نحوه ی اداره ی جهان بیان نمی کند، گرچه شاید امانوئل والرشتاین برای بیان چنین نکته ای شایستگی لازم را داشته باشد. وی که یکی از سرشناس ترین دانشمندان علوم اجتماعی در حال حاضر است، تنها به این مساله می پردازد که جهان معاصر دستخوش تحولات و دگرگونی های عمیقی است و معتقد است که به همان اندازه ای که این تحولات و دگرگونی ها روی می دهد، تغییرات ژرفی نیز در نحوه ی فهم ما از جهان رخ می دهد. والرشتاین در این کتاب، کار خود را به دو بخش تقسیم کرده است:

1) ارزیابی رویدادهایی که در عصر حاضر مهم محسوب می شوند.
2) مطالعه ی تغییراتی که در سطح تفکر روی می دهند و به میانجی آن ها رویدادهایی به وقوع می پیوندد.
نیمه ی اول کتاب به بررسی رویدادهای مهم دهه ی اخیر می پردازد: از فروپاشی حکومت های لنینیستی، پایان جنبش های آزادی بخش ملی، خیزش شرق آسیا تا به چالش کشیده شدن حاکمیت های ملی، بحث در مورد هویت ملی، به حاشیه رانده شدن جمعیت مهاجر و خطرهایی که محیط زیست را تهدید می کند . والرشتاین این وقایع و روند آن ها را در بستر تغییر جهان مدرن در قرار می دهد و سپس، انتخاب های تاریخی ای را که فرا روی ما قرار می دهد شناسایی می کند.
در نیمه ی دوم این کتاب، وی به مسائل جاری در دانش بشری می پردازد: افول ایمان به عقلانیت، کم شدن فعالیت های علمی، روی گردانی از اروپامحوری، تردید به تقسیم بندی دانش به دو شاخه ی علوم دقیق و علوم انسانی، و جستجوی رابطه ی میان حقیقت و امر مطلوب. امانوئل والرشتاین نشان می دهد چگونه این پرسش ها از دل تحولات اجتماعی بزرگ بوجود آمده است، و اینکه چرا خود روش های سنتی در طرح این مباحث مانع دستیابی به راه حل می شوند. کتاب «پایان جهان آن گونه که می شناسیمش» نوشته ی امانوئل والرشتاین با تحلیلی سرنوشت ساز از بحران های فکری مهم در علوم اجتماعی وتبیین پاسخ های ممکن به این بحران ها پایان می یابد.

فصل های کتاب:
مقدمه: عدم اطمینان و خلاقیت - مقدمات و نتیجه گیری
I - جهان سرمایه داری
فصل 1: علوم اجتماعی و فترت کمونیست و یا تفسیرهای تاریخ معاصر
فصل 2: کنگره ی ملی آفریقا و آفریقای جنوبی: گذشته و آینده ی جنبش های آزادی بخش در نظام جهان
فصل 3: خیزش شرق آسیا یا نظام جهانی در قرن بیست و یک
فصل 4: ایالات؟ حاکمیت؟ معضلات سرمایه داری در عصر گذار
فصل 5: محیط زیست و هزینه های تولید سرمایه داری: بن بست
فصل 6: لیبرالیسم و دموکراسی: فِرِس اِنِمیس؟
فصل 7: یکپارچه سازی چه چیزی؟ به حاشیه رانده شدن از چه چیزی؟
فصل 8: تغییر اجتماعی؟ تغییر ابدی است. هیچ وقت چیزی تغییر نمی کند
II - جهان دانش
فصل 9: علوم اجتماعی و جامعه ی معاصر: محو تضمین های عقلانیت
فصل 10: تمایز و بازسازی علوم اجتماعی
فصل 11: اروپامحوری و تجسم های مفهومیِ آن: معضلات علوم اجتماعی
فصل 12: ساختار دانش و یا چگونه ممکن است راه های بسیاری را بدانیم؟
فصل 13: ظهور و افول تحلیل سیستمی ِ جهان
فصل 14: علوم اجتماعی و تلاش برای یک جامعه ی عادلانه
فصل 15: میراث جامعه شناسی: وعده ی علوم اجتماعی