وقتی فرزندان را بیش از اندازه نظارت می کنیم
بیشتر پدر و مادرها، دانسته یا ندانسته، با نظارت های زیاد و ناسالم، از مسیر اصلی تربیت فرزندان منحرف می شوند که حاصل آن، سستی و فرسودگی پایه های حیات روحی فرزندان و در نتیجه، اغتشاشات گسترده در حیطه ای بزرگ تر از آن فرد و خانواده اش است.
پدر و مادری که دریچه دیده و دل، هر دو، را می بندد و به نام تربیت و آموزش، ذهنیت های نابارور و افکار گاه منسوخ و خواسته های اجابت نشده خود را بر فرزندان تحمیل می کنند، به جای فردی سالم، موجودی را بر دامان جامعه می گذارند که به زحمت می تواند از جانب خود حرفی برای گفتن داشته باشد؛ چرا که هراس های ضمن بزرگ شدن موجب شده اند که به فراموشی، بی شهامتی و بی اعتمادی سوق یابد.
با توجه به اینکه خانواده جایگاهی است که همه اعضای آن، سهمی یکسان از آن دارند، بنابراین، کسی نباید با اعمال زور و اجبار و وضع قوانین نامتعارف و خودخواسته انضباطی و اعتقادی، این احساس را در دیگران برانگیزد که آنان میهمانان ناخوانده و مزاحم هستند.
نگارنده در مجموعه‌ی حاضر به کاوش علت یا علت های چنین برخوردهایی از جانب پدر و مادر می پردازد و در نهایت برای درمان آسیب های دوران تربیت خردسالی، راه حل هایی عرضه می کند.
وقتی فرزندان را بیش از اندازه نظارت می کنیم
| ویژگی ها | |
|---|---|
| مترجم: | مینا اعظامی |
| ناشر: | صورتگر |
| نویسنده: | دن نیوهارت |
| برند |
صورتگر
|
