هویت، گفتمان و انتخابات در ایران (مبانی ایدئولوژیک انتخابات 1392)
اسلام سیاسی و فقاهتی در پی انقلاب اسلامی و به‌ویژه از خرداد 1360 در عرصه سیاسی- اجتماعی ایران مستقر گردید. هم‌سو با هژمونی‌یابی این منظومه‌ی فکری و ایدئولوژیک، ساختار سیاسی و بافتار اجتماعی نیز در یک فرایند تکوینی و تدریجی متحول گشت. در طول سال‌های استقرار جمهوری اسلامی، این نظم و دیسیپلین گونه‌ای از نظم معناشناختی و گفتمانی را تولید و بازتولید کرده است. خرده‌گفتمان‌های سیاسی متعددی ضمن تفسیر و بازتفسیر نشانگان کانونی این ابرگفتمان نمایان گشته و ضمن فراچنگ‌آوری صندوق‌های رای به جایگاه هژمونیک ارتقا یافته‌اند. این اثر می‌کوشد تا با بررسی مبانی زبان‌شناختی، نشانه‌شناختی و گفتمانی انتخابات ریاست‌جمهوری خرداد 1392 کیفیت هژمونی‌یابی گفتمان اعتدال‌گرایی به نمایندگی حسن روحانی را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. در این راستا مستندهای تبلیغاتی حسن روحانی، و برای یافتن زاویه‌دیدی تطبیقی و مقایسه‌ای محمدباقر قالیباف و سعید جلیلی به‌عنوان نامزدهای دوم و سوم انتخابات، به‌مثابه‌ی مساله و ابژه‌ی شناخت مورد واکاوی قرار گرفته است. کتاب پیش رو ضمن طراحی یک سازه‌ی نظری و روش‌شناسانه (که قابلیت تعمیم بالایی نیز دارد) با کاربست عناصر و مولفه‌های زبانی-گفتمانی، ساخت هویت-دیگری و مدارهای ایدئولوژیک را مورد پردازش قرار داده و کوشیده است نموداری را با دو طیف واقع‌گرا-عمل‌گرا و آرمان‌گرایی- مقاومت ترسیم نماید. در این جستار میان‌رشته‌ای ضمن بازخوانی روایت‌های موجود، تعامل‌ها و تقابل‌های مطرح در ساحت زبان، گفتمان، هویت، ایدئولوژی، سیاست و جامعه در یک آوردگاه انتخاباتی رمزگشایی می‌شود.
هویت، گفتمان و انتخابات در ایران (مبانی ایدئولوژیک انتخابات 1392)
|
ناشر:
|
نویسه پارسی
|
|
نویسنده:
|
امير رضايي پناه- سميه شوکتي مقرب
|
نظرات کاربران درباره هویت، گفتمان و انتخابات در ایران (مبانی ایدئولوژیک انتخابات 1392)
نظری در مورد این محصول توسط کاربران ارسال نگردیده است.
اولین نفری باشید که در مورد هویت، گفتمان و انتخابات در ایران (مبانی ایدئولوژیک انتخابات 1392) نظر می دهد.
ارسال نظر درباره هویت، گفتمان و انتخابات در ایران (مبانی ایدئولوژیک انتخابات 1392)
نویسه پارسی
