نشانه شناسی

نشانه شناسی

نشانه‌شناسی حاصل درک نوینی از نسبت میان زبان و واقعیت است و می‌توان آن را بررسی، تحلیل و تفسیر کنش دلالت‌پرازی پدیده‌های جهان انگاشت. در چند دهه‌اخیر، با بسط حوزه فعالیت نشانه‌ها از متن‌های کلامی به غیر کلامی (تصویر، موسیقی، فضا و حتی کنش‌های اجتماعی) و باز تعریف فهوم «نشانه» در اصطلاح «گفتمان» ، چهنه این نظریه فراخ‌تر و بقای آن ممکن‌تر شد. طیف جستارهای این مجموعه شاهدی کافی بر این مدعاست.

مجموعه مقالات حاضر، برای نحستین بار در ایران، داستان نشانه‌شناسی را در صد سال اخیر به روایت مقالات کلیدی نشانه‌شناسان تاثیرگذار به نمایش گذاشته است. مقالات بخش نخست مبانی، تعاریف و تاریخچه نشانه‌شناسی را معرفی می‌کنند. در بخش دوم، نظریه‌پردازان به خاستگاه نخستین این دانش را در زبانشناسی پرداخته‌اند. چرخش از زبانشناسی به مطالعات ادبی موضوع جستارهای بخش سوم است. بخش چهارم کار بست مطالعات نشانه‌شناسی را در گونه‌‌های هنری به نمایش می‌گذارد و دو جستار بخش پنجم درباره چالش‌هایی است که تعریف نشانه و نشانه‌شناسی در دهه‌های اخیر با آن روبرو شده است. امید است این مجموعه مقالات به عنوان مرجعی معتبر برای پژوهش‌ها در این حوزه به پژوهش‌گران و علاقه‌مندان ایرانی یاری رساند.