بیست و سه گفتار درباره ی سرمایه داری

بیست و سه گفتار درباره ی سرمایه داری

اگر دارای اقتصادی «معجزه‌آسا» باشید که سالانه 7 درصد رشد کند، درآمد سرانه‌تان طی ده سال دوبرابر خواهد شد. اگر اقتصاد «عصر طلایی» داشته باشید که درآمد سرانه سالانه 5/3 درصد رشد کند، حدود 20 سال طول می‌کشد که درآمد سرانه‌تان دوبرابر شود. در این بیست سال درآمد سرانه‌ در اقتصاد «معجزه» چهاربرابر خواهد شد. در مقابل در مورد اقتصاد «انقلاب صنعتی» که با نرخ سالانه‌ی یک درصدی درآمد سرانه رشد می‌کند، هفتاد سال طول می‌کشد تا درآمد سرانه دو برابر شود.

...مداخله‌ی دولت هر توجیه نظری‌ای که داشته باشد، موفقیت یا عدم‌موفقیت سیاست‌های دولت تا حد زیادی به شایستگی کسانی بستگی دارد که آن را طراحی و اجرا می‌کنند. به طور ویژه، و البته نه صرفاً، در کشورهای در حال توسعه مقامات دولتی آموزش خیلی خوبی در اقتصاد ندارند تا بتوانند سیاست‌های اقتصادی خوبی اجرا کنند.

این مقامات باید محدودیت‌های خود را بشناسند و از اجرای سیاست‌های «دشوار»، مانند سیاست‌های صنعتی گزینشی، خودداری کنند و به سیاست‌های بازار آزاد بچسبند که بار کم‌تری بردوش‌شان می‌گذارد و نقش دولت را به حداقل می‌رساند. بنابراین می‌بینیم که سیاست‌های بازار آزاد به طور مضاعف خوب است، زیرا نه تنها بهترین سیاست‌ها است که سبک‌ترین مطالبات را بر ظرفیت‌های دیوان‌سالارانه تحمیل می‌کند.

برای اجرای سیاست‌های اقتصادی خوب نیازی به اقتصاددانان خوب نیست. دیوان‌سالاران اقتصادی که بیش‌ترین موفقیت را داشتند معمولاً اقتصاددان نیستند. سیاست‌های اقتصادی ژاپن (و تا حد کم‌تری) کره را در دوران «معجزه‌آسا»ی آن‌ها حقوق‌دانان اجرا کردند. در تایوان و چین، سیاست‌های اقتصادی را مهندس‌ها اجرا کرده‌اند. این نشان می‌دهد که موفقیت اقتصادی نیازی به افرادی که آموزش اقتصادی خوبی دیده باشند ـ به‌ویژه آموزشی از جنس بازار آزاد ـ ندارد. در حقیقت، چنان‌که در سرتاسر کتاب نشان داده‌ام، در خلال سه دهه‌ی گذشته، نفوذ روزافزون اقتصاد بازار آزاد به عملکردهای اقتصادی ضعیف‌تر در سرتاسر جهان انجامیده است: رشد اقتصادی کم‌تر، بی‌ثباتی اقتصادی بیش‌تر، نابرابری بیش‌تر بین فقیر و غنی و سرانجام اوج آن که فاجعه‌ی بحران مالی جهانی در سال 2008 بود. تا جایی که به علم اقتصاد نیاز داریم، به گونه‌هایی متفاوت از اقتصاد بازار آزاد نیاز داریم.

در نوامبر 2008، ملکه الیزابت دوم از مدرسه‌ی اقتصادی لندن که یکی از مهم‌ترین دانشکده‌های اقتصاد در جهان است بازدید کرد. وقتی یکی از استادان آن‌جا، پروفسور لوییس گاریکانو، در مورد بحران مالی که تازه جهان را فراگرفته بود سخنرانی خود را ایراد کرد، ملکه پرسید: «چه‌طور هیچ‌کس نتوانست آن را پیش‌بینی کند؟» علیاحضرت سؤالی کرد که از آغاز بحران در پاییز 2008 در ذهن خیلی از مردم بود...