احمد فیلسوف

احمد فیلسوف

گاهی اوقات، خنده بهترین راه نشان دادن اعتراض است. در بحبوحه‌ی اتفاقات آن سال‌ها، ناگهان این فکر به سرم زد که شخصیت‌ها و اتفاقات نمایشنامه‌ی معروف مولیر به نام «نیرنگ‌های اسکاپن» را در میزانسن حومه‌ی یک شهر بزرگ مدرن قرار دهم. یکی از سنت‌های مهم ت ئاتر کمدی این است که قهرمان داستان، معمولا نماینده‌ی قشر ضعیف جامعه است. کمدی، دنیای ثروتمندان و صاحبان قدرت را از دید مظلومان و فقیران جامعه، به شکل گزنده، طعنه آمیز و منتقدانه‌ای به نمایش می‌کشد. قهرمان نمایشنامه‌های لاتین پلوتوس همیشه یک برده و قهرمان کمدی‌های مولیر، یک پیش خدمت بوده است. اما قهرمان نمایش من، احمد بود؛ کارگری مهاجر که در پروژه‌های ساختمای ما مشغول به کار بود. این‌گونه بود که در کمتر از چند هفته، اولین کمدی خود یعنی «احمد زیرک» را نوشتم. در سال ۱۹۸۷ کارگردان بزرگ آنتوان ویتز، در تئاتر ملی شیلو در پاریس، نمایشنامه‌خوانی حیرت انگیزی از آن را اجرا کرد. سپس در سال ۱۹۹۴کارگردان جوان تئاتر رن، کریستین شیارتی، اجرایی خارق‌العاده از آن را برای جشنواره‌ی اوینیون روی صحنه برد. همان‌جا بود که من و شیارتی تصمیم گرفتیم همکاری‌مان را با هم ادامخ دهیم... .