راهی و آهی

راهی و آهی

«راهی و آهی» منتخب هفت دفتر شعر از شاعر بی‌همتای روزگار ما، هوشنگ ابتهاج است. سراب، شبگیر، زمین، چند برگ از یلدا، یادگار خون سرو، سیاه مشق و راهی و آهی عنوان‌های دفترهای این مجموعه هستند.
بخشی از یکی از غزل‌های ناب و خواندنی سایه را با هم می‌خوانیم: «امروز نه آغاز و نه انجام جهان است/ ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است/ گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری/ دانی که رسیدن هنر گام زمان است/ تو رهرو دیرینه‌ی سر منزل عشقی/ بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است/ آبی که بر آسود زمینش بخورد زود/ دریا شود آن رود که پیوسته روان است/ باشد که یکی هم به نشانی بنشیند/ بس تیر که در چله ی این کهنه کمان است/ از روی تو دل کندنم آموخت زمانه/ این دیده از آن روست که خونابه فشان است/ دردا و دریغا که در این بازی خونین/ بازیچه‌ی ایام، دل آدمیان است/ فریاد، ز داد آن همه گفتند و نکردند/ یارب چه قدر فاصله‌ی دست و زبان است/ خون می‌چکد از دیده در این کنج صبوری/ این صبر که من می‌کنم افشردن جان است/ از راه مرو سایه که آن گوهر مقصود/ گنجی‌ست که اندر قدم راهروان است»
هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) در سال 1306 متولد شده است. او در هر دو زمینه‌ی شعر نو و شعر کلاسیک فارسی، به ویژه غزل، آثار ماندگاری از خود به جا گذاشته است. غزل‌های سایه، که از حیث استحکام و روانی زبان و غزل معاصر بی‌نظیر است، توانسته خوانندگان مشتاق بسیاری را به خود جلب کند. سایه گذشته از شاعری به تحقیق ادبی نیز پرداخته است که از جمله می‌توان به تصحیح دیوان حافظ (حافظ به سعی سایه) اشاره کرد.