انسان برای خویشتن

انسان برای خویشتن

در کتاب«انسان برای خویشتن» فروم تاکید میکند هر شخصی باید دارای یک استاندارد اخلاقی باشد و نباید به هر مقام و قدرتی تمکین نماید.

فروم می گوید: «روزى، شاگردى به نزد استاد روحانى اش مى رود و او را غمگین و ناراحت مى بیند. از او مى پرسد: استاد، چرا غمگین هستید؟ آیا به این خاطر که به عالى ترین معرفت نرسیده اید یا بزرگترین فضیلت ها را کسب نکرده اید؟

استاد جواب داد: نه، در مورد این چیزها ناراحتى اى ندارم. غم و اندوه من به این خاطر است که به تمامى و کاملاً خودم نشدم.»فروم در ادامه مى گوید: «در هر انسانى بهترین و مطلوب ترین چیزى که وى مى تواند به آن تبدیل شود وجود دارد و همین طور چیزهایى که او هرگز نمى تواند آنگونه شود.

بسیارى از مردم زندگى شان را با تلاش در جهت تبدیل شدن به آنچه نمى توانند شوند و با غفلت از تبدیل شدن به آنچه مى توانند شوند به هدر مى دهند. بنابراین شخص ابتدا باید تصورى داشته باشد از آنچه مى تواند شود و آنچه نمى تواند، باید بداند که چه محدودیت ها و چه امکانهایى دارد...»