به سوی فانوس دریایی

به سوی فانوس دریایی

ویرجینیا وولف۱ (۱۸۸۲ـ۱۹۴۱) رمان‌نویس، منتقد و مقاله‌نویس انگلیسی، همچون جیمز جویس۲ از مبدعین و پیشروان استفاده از تکنیک جریان سیال ذهن (Stream of Consciousness) و تک‌گویی درونی (interior monologue) در رمان است.
رمانهای ویرجینا وولف به خاطر نثر شاعرانه و سمبلیک بودن، مورد توجه‌اند. در این آثار، پیرنگ و حرکات شخصیتها چندان مورد تأکید نیستند، بلکه جنبه روانشناختی شخصیتهاست که مورد توجه و تأکید است. نویسنده بیشتر به حالات، تفکرات و درک شهود و ترکیب خاطرات، و در کل به دنیای درون می‌پردازد. دنیای عادی، یا به عبارت دیگر دنیای خارج، برای او فقط نقش زمینه را بازی می‌کند.
ویرجینیا وولف عمدتاً در نوشته‌هایش به مسائلی که به زمان مربوط می‌شوند، می‌پردازد. متمرکز شدن بر روی موضوع زمان، زمینة توجه به پدیده‌هایی چون خاطره، تغییر و مرگ می‌شود. رمانهای این بانوی نویسنده، ریشه در خاطراتش دارد.
همان‌طور که دوران کودکی‌اش زمینة رمان به سوی فانوس دریایی۳ است، و مرگ برادر عزیزش، توبی، در رمانهای اتاق یعقوب۴ و امواج۵ منعکس گردیده است.