نون نوشتن

نون نوشتن

نون نوشتن مجموعه‌ی یادداشت‌های محمود دولت آبادی است که در مدت ۱۵ سال یعنی از ۱۳۵۹ تا ۱۳۷۴ به رشته تحریر درآورده است.

او که بزرگترین و نامدارترین نویسنده‌ی معاصر کشور است در کتاب خود صادقانه اعتراف می‌کند که برای تغییر و یا تحریف آنچه در یادداشت‌های خود و اندیشه‌هایش داشته، هیچ کوششی نکرده است. کتاب او روایت‌هایی بی‌پرده از حواشی زندگی و نگارش رمان‌های کوتاه و بلندش با مخاطبان همیشگی‌اش دارد.

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:«ضروری است برای خواننده این یادداشت‌ها به تصریح بگویم که من در زندگانی ادبی‌ام هیچ استادی نداشته‌ام و در آینده، به خصوص پس از مرگم هیچ یک از کسانی که امروزه به نحوی خود را کبّاده کش ادبیات معاصر حساب می‌آورند، حق ندارند برای من و در مرگ من اشک تمساح بریزند، چون هم الان از تصور آن دروغ تازهایی که به خلائق خواهند گفت، احساس چندش و نکبت می‌کنم.»

دولت آبادی همچنین در یادداشت‌های روزهای آغاز کتاب « روزگار سپری شده مردم سالخورده » می‌نویسد:«شاید اگر درگیر و دچار نوشتن روزگار… نمی‌شدم، روزگار مرا در می‌نوشت! و شاید می‌خواستم پاسخی به بودگاری خود بدهم… من در آستانه‌ی نوشتن روزگار سپری شده … دچار چنین حسی بودم: واتکانیدن خود از چرکابه‌هایی که روحم را در خود گرفته اند…»

دوست دارید بدانید که بزرگترین و پرخواننده‌ترین رمان‌های سال‌های اخیر در چه شرایطی نوشته شده‌اند؟ در ذهن یک نویسنده بزرگ چه می‌گذشته است؟ چطور یک استاد مسلم داستان نویسی معاصر بدون هیچ آموزشی، چنین شگفتی‌هایی را خلق کرده است؟نون نوشتن ,  به این سؤال‌ها پاسخ خواهد داد.