نورسنجی در عکاسی

نورسنجی در عکاسی

چگونه با هر دوربینی عکس‌های عالی بگیریم؟
 تلاش تولیدکنندگان دوربین برای خودکار کردن انبوهی از فرآیندهای عکاسی،  دوربین‌های ساده با تنظیمات دستی دیروز را، امروزه شبیه به کابین بوئینگ ۷۴۷ کرده است! شما را نمی‌دانم، اما من کابین یک ۷۴۷ را به طرز عجیبی دلهره‌آور می‌دانم. یک پیچ تنظیم سرعت شاتر ساده روی بدنه‌ی دوربین و حلقه‌ی تنظیم دیافراگم که معمولا روی لنز یافت می‌شود، اکنون جای خود را به پیچ‌های تنظیمی داده است که انبوه تنظیماتی نظیر مُد عکاسی منظره، مد عکاسی گل، مد عکاسی تک‌چهره، مد تقدم دیافراگم، مد توالی تحرک، مد ورزشی، مد چهره‌ی گروهی، مد تقدم شاتر و مد برنامه‌ریزی شده در آن گنجانده شده است.
حالا همه‌ی این تنظیمات خودکار شده را با تنظیمات تراز سفیدی خودکار، ایزو خودکار، و فلاش خودکار ترکیب کنید تا نسخه‌ی ناامیدی خود را بپیچید! گواه این نا امیدی، خیل عکاسانی هستند که دریافته‌اند تنظیمات خودکار، تنها بعضی مواقع و فقط با بعضی سوژه‌ها درست عمل می‌کند. من هر روز در ای‌میل‌های خودم می‌بینم که برای عکاسان تازه‌کار چیزی بدتر (یا حتی شرم‌آورتر) از این نیست که بعد از گرفتن یک عکس عالی، وقتی از آن‌ها سوال می‌شود چگونه آن را گرفتی، هیچ توضیحی برای پاسخ ندارند.
شناخت نورسنجی اصلا سخت نیست، همان طور که قبل از این ۳۰۰۰۰۰ عکاس این را فهمیده‌اند.  تنها باید دفترچه‌ی راهنمای دوربین خود را، بعد از خواندن چگونگی تنظیم دوربین روی حالت دستی، دور بیندازید! یک راهنمایی کنم: روی پیچ تنظیم هر دوربینِDSLR یک علامت M را خواهید یافت که با تنظیم آن پیچ روی حالت M، شما روی صندلی کمک خلبان قرار گرفته برای اولین سفر خود آماده خواهید شد. مطمئنا تنظیم دوربین روی حالت دستی ابتدا کمی هراسناک است، اما نگران نباشید، چون من به عنوان خلبان، دقیقا در کنار شما نشسته‌ام.