به خاطر باران

به خاطر باران

کتاب به خاطر باران اثر پرویز دوائی توسط انتشارات جهان کتاب در 142 صفحه به چاپ رسیده است.

پرویز دوایی منتقد فیلم، نویسنده و مترجم ایرانی متولد ۱۳۱۴ تهران است.پرویز دوایی فارغ التحصیل دانشکده ادبیات دانشگاه تهران در رشته زبان انگلیسی است و همین تسلط به زبان باعث شد که مترجم مقالات مختلف سینمایی و متن گفت وگو برای دوبله فیلم ها باشد. با مجلات سینمایی مختلفی همکاری و به عنوان منتقد فیلم شهرت پیدا کرد. از مجلاتی که با آنها همکاری کرد می توان به سپید و سیاه، مجله فردوسی، رودکی، روشنفکر و سینما و نگین اشاره کرد. برای ماهنامه سینمایی فیلم هم گاهی بهاریه یا مقاله نوشته است. آخرین مقاله اش را در ایران در سال ۱۳۵۳ در مجله سپید و سیاه با عنوان «خداحافظ رفقا» نوشت و برای یک دوره آموزشی به چکسلواکی رفت و ساکن پراگ شد.او همچنین از پایه گذاران کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در کنار پرویز کلانتری، عباس کیارستمی، اکبر صادقی، نورالدین زرین کلک ،سیروس طاهباز و خسرو سینایی است و مدتی هم دبیر جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان در سالهای ۵۰ و ۵۲ بود.

اثر حاضر رمانی فارسی است که گرچه عنوان «نامه» را بر پیشانی دارد، اما از شکل متعارف نامه نگاری فراتر می رود و می توان هر بخش آن را به صورت یک متن ادبی خواند؛ متنی که دریچه ای است به روی چشم اندازهایی رنگارنگ که نویسنده حاصل پرسه های خود در آن ها را از طریق کلمات با مخاطب در میان گذاشته و مخاطب را در مشاهدات گوناگون خود شریک کرده است.

نویسنده در این کتاب نیز همچون کتاب قبلی با نثری شیرین از علاقه ها، دل مشغولی ها و خاطراتش سخن می گوید. از سینما، طبیعت، فیلم های قدیمی، کتاب ها، محله های پراگ و تهران قدیم و هزار چیز دیگر. هر نامه عنوانی دارد و کتاب، درمجموع شامل یک مقدمه و 14 نامه است. آنچه می خوانید قسمتی است از نامه ای از این کتاب که عنوانش هست «غار علی بابا»: «سلام و صفا بر تو باد در این صبح سرد سه شنبه ای چهارده ژانویه ای. مثل برق گذشت (زمان برای پیرها سریع تر می گذرد!). این را در آن قهوه خانه مألوف (بوفه داخل کتابخانه شهر که دیده ای) می نویسم. در این ساعت فقط بنده هستم و یک خانم و یک آقا و صدای خرخر دستگاه قهوه درست کنی که شبیه به خرخر گربه هاست (یادشان به خیر)».

قسمتی از متن کتاب:

آن پالتو بارانیِ سُرمه ایِ کهنه را تا سال ها داشتم. یک نوبت که به گردش باغی رفته بودیم چمن از شبنم قدری خیس بود و بارانی را بر چمن گستردم و بر آن نشستیم. او نشست و من که خسته بودم دراز کشیدم و نگاه که کردم، صورتش بالای سرم بود که دورش را شاخه های پرشکوفۀ سیب و گیلاس، شکوفه های سفید و صورتی، قاب گرفته بودند...

بارانی را تا مدت ها در گنجۀ لباس هایم داشتم، بارانی ای که قدری گِلی شده بود و گِل خشک شده اش را هرگز پاک نکردم. بارانی در گنجه آویخته بود و هروقت که سرم را پیش می بردم و نفس می کشیدم، پیش سینه اش هنوز عطر او را داشت...

شما می توانید با خرید کتاب به خاطر باران  از بانک کتاب یکتامهر در سریعترین زمان ممکن آن را درب منزل یا محل کار خود تحویل بگیرید.

تلفن:                                                                                      66403535-021