روش شناسی آینده نگری

روش شناسی آینده نگری

ایران با آغاز اولین برنامه‌ی هفت‌ساله عمرانی در شش دهه‌ی پیش، برای اولین بار به آینده گام نهاد و از یک روزه، یک ماهه و حداکثر یک ساله نگاه کردن به آینده بیرون آمد و به حوزه‌ی مهم تدبیر و هدایت آگاهانه‌ی اقتصاد کشور در آینده‌ای فراتر پرداخت. فکر تهیه و تنظیم چشم‌اندازی بلندمدت که راهنمای برنامه‌های پنج‌ساله باشد، به‌طور جدی در سازمان برنامه‌ریزی کشور از آغاز دهه‌ی ۱۳۸۰ مطرح شد و در نهایت به تنظیم سند چشم‌انداز جمهوری اسلامی ایران در افق ۱۴۰۴ منجر شد. از آن تاریخ تاکنون تعداد دانش‌پژوان و علاقه‌مندان به آینده‌نگری و چشم‌انداز در کشور افزایش چشمگیر یافته و تعدادی از مراکز آموزش عالی نیز به طور رسمی، آینده‌نگری را در برنامه‌های آموزشی خود قرار داده‌اند. فرهنگستان علوم ایران و انجمن آینده‌نگری ایران نیز از جمله نهادهای فعال در سطح کلان آینده‌نگری به فعالیت می‌پردازند.