قدیس

قدیس

نيمه ي دوم قرن بيستم دوره اي است كه به خاطر شرايط خاص حاكم بر كشورهاي آمريكاي لاتين، تحولي شگرف در مكتب هاي ادبي آن سامان به وقوع پيوست و سبك نويني پديد آمد كه بدعت گذار آن ، نويسنده ي مشهور گابريل گارسيا ماركز است .
اين مكتب كه منقدين بعدها آن را رئاليسم جادويي ناميدند تمامي مرزها را در نورديدند و نويسندگان بسياري را تحت تاثير قرار داد.
بر جسته ترين محصول اين جريان ادبي كتاب« صد سال تنهايي» است كه پس از آنكه در سال 1982 جايزه ادبي نوبل را نصيب نويسنده ساخت همگان متوجه عظمت استثنايي آن شدند.
به طوريكه نويسنده نامدار ايتاليايي« ناتاليا جينزبرگ» در وصف آن گفت....

بعد از بيست و دو سال، مجدداً «مارگاريتا دو آرته» را ديدم او، به طور ناگهاني، در يكي از كوچه هاي پر رمز و راز «تراسته وره» مقابلم ظاهر شد و من، به زحمت او را از اسپانيولي حرف زدن دست و پا شكسته اش و قيافه اش كه به رومي هاي قديم شبيه بود بازشناختم.
موهاي سفيد و كم پشتي داشت و در چهره اش، اثري از غم و اندوه ديده نمي شد. شنلي از آن نوع كه وكلاي مدافع به تن مي كنند، پوشيده بود و اين، اولين بار نبود كه چنين لباسي را به تن او مي ديدم.
در خلال صحبت هاي مان، از او به خاطر پيمان شكني و از ياد بردن قرار و مدارهاي گذشته، گله كردم و...